نبض درد

این روزا بدجوری حالم با شاعرای هنرمند ایران گره خورده. انگار همشون واسه من شعر گفتن. دوست دارم همشونو حفظ باشم و هر چیزی میخوام بگم با شعر باشه. دیگه حرف نزنم.

پ.ن : این شعر از سهراب حالمو بهتر کرد

به چه می اندیشی؟ نگرانی بیجاست

عشق اینجا و خدا هم اینجاست...

لحظه ها را دریاب!

زندگی فردا نه. همین امروز است.

راه ها منتظرند تا تو هر جا که بخواهی برسی.

لحظه ها را دریاب. پای در راه گذار

به چه می اندیشی؟!

این روزا بیشتر پست هام موقت میشه و برای خودم میمونه، بیشترشون طبیعتا به مشکلاتم با کار گره خورده ولی در کل با خودم درگیرم. الان که بس نشستم تا این چند ساعت سپری بشه و برم خونه تا راحت بگیرم بخوابم. از شدت خواب چشمام داره میسوزه و نمیدونم چطوری میخوام سپری کنم این چند ساعتو. بنظرم آزاد و رها بودن به معنی مسئولیت نداشتن در برابر دیگرانه، برای همین زیر بار مسئولیت له میشیم و خسته از کار...