از آخرین چیزی که اینجا پست کردم سه سال میگذره!!
این سه سال واسه من بیست سال گذشت...
نصفش پشیمونی و نصفش تجربه خوب بوده برام. اما قطعا اگه بهم راه بازگشت بدن برمیگردم به چهار سال قبل و یا حتی سال ها قبل ترش!
زندگی از دور خیلی بیخوده فقط هر روز بیشتر از هزار بار جدی می گیریمش.
برای همین پایان هر روز یه لبخند مسخره میاد رو صورتم به خاطر همون جدی گرفتنه. کاش یه دستگاهی چیزی بود هر چند دقیقه یه نیشگونت میگرفت میگفت:
آهای شازده داری واسه چی دست و پا میزنی؟!
انگار یادت رفته داری بازی میکنی، بشین زمین فقط سکوت کن و حرف نزن...
پ . ن : من این دستگاهو لازم دارم :)
این مدلشم نبود فقط یه چیزی پشت هم بگه حرف نزن.