این روزا بدجوری حالم با شاعرای هنرمند ایران گره خورده. انگار همشون واسه من شعر گفتن. دوست دارم همشونو حفظ باشم و هر چیزی میخوام بگم با شعر باشه. دیگه حرف نزنم.
پ.ن : این شعر از سهراب حالمو بهتر کرد
به چه می اندیشی؟ نگرانی بیجاست
عشق اینجا و خدا هم اینجاست...
لحظه ها را دریاب!
زندگی فردا نه. همین امروز است.
راه ها منتظرند تا تو هر جا که بخواهی برسی.
لحظه ها را دریاب. پای در راه گذار
به چه می اندیشی؟!