این روزا پر فشار کار میکنم، صبح تا ظهر مراقب امتحانات نهایی وایمیستم و واقعا پدرم درمیاد ۸ ساعت سرپا ام. بعدش بلافاصله میام خونه میرم بسته های میگ تویز رو پست میکنم و بعد مستقیم میرم سر سیستم و کارای توسعه فیت کلاب رو انجام میدم تا حدود ۳ یا ۴ صبح. این وسط کلی چالش های برنامه نویسی برام پیش میاد که بعضی وقتا واقعا خستم میکنه.
اما در کل بخوام بگم هیچ وقت انقدر به چیزی که میخواستم نزدیک نبودم، یعنی این جایی که هستم همون جاییه که همیشه میخواستم و دیگه با تمام وجود میفهمم هدف بهونه است و الان که بهش رسیدم زیاد برام هیجان انگیز نیست اما این مسیر رو بخوام نگاه کنم همش لذت بوده و قشنگی.
پ.ن : دلم تنگ شده واسه بیکاری مطلق 😭