پنجشنبه یازدهم فروردین ۱۴۰۱ ساعت 21:11 توسط حسین | 

یکی از کارایی که خیلی ازش بدم میاد اینه به کسی مشاوره بدم یا بخوام با چیزایی که میدونم راهنمایی اش کنم. شاید‌ به کمکشون بیاد حرفام ولی از اینکار متنفرم. هر کنشی توی این جهان واکنش داره.

امکان نداره حرفی بزنی یا کاری بکنی و تاثیری نداشته باشه. هیچ وقت حتی از کار خودم مطمئن نبودم چه برسه بخوام به بقیه راه و عمل نشون بدم!

به نظرم عمل کردن خیلی جلوتر از حرف زدنه، همیشه سعی دارم در سکوت و کم حرفی فقط حرکت کنم. شاید همه فکر کنن منزوی شدم یا افسرده. اما اوج هدف من همین بی هدفیه بقیه است. فقط‌ از یک چیز‌مطمئنم و توصیه اش میکنم که

دنیای بچه ها بهشت ترین چیز ممکن تو این دنیاست، باهاشون که همراه باشی لذت میبری از‌ نوع واقعیش.

کسایی که این هدیه رو دارن باید خیلی قدرش رو بدونن و تمام توانشون رو بزارن که اون هدیه هیچ آسیبی نبینه و خیلی نرمال و سالم بزرگ بشه. دنیاشو خریده با اینکار!

برچسب ها :

مشاور

پنجشنبه یازدهم فروردین ۱۴۰۱ ساعت 20:58 توسط حسین | 

چقد احوال آدم رو بقیه رقم میزنن؟

به نظرم همه ما جهانی داریم که مخصوص خودمونه!

یعنی خودمون خودمون رو خوشحال می کنیم و ناراحت.

من با جهانم خیلی پنجاه پنجاه شدم. حسی که دارم نه منفیه نه مثبت، فقط گذرا بودن رو تماشا می کنم. گاهی اوقات شیرینی هاش. مثل دنیای بچه ها که چقدر درونش غرق میشن و لذت میبرن و قلبشون پاک و صافه هیچ چیزی شادی شون رو به هم نمیزنه.

منم این روزا با بچه پاک و معصوم زمان زیادی رو سپری میکنم، سعی میکنم غرق بشم توی دنیای کودکی و لذت ببرم، در کنارش کمک کنم بقیه هم بیان توی دنیای کودکی.

کاش میشد بدون ایجاد رابطه و تعهد به این موهبت ماورایی رسید!

برچسب ها :

مرکز جهان

مشخصات
وبلاگ شخصی و روزانه نویسی
حسین ام و 26 سالمه.